ภาษาอังกฤษวันละคำกับลำดวน

โอ๊ยคนอะไรแสนจะถูกใจทำเป็นซะหมด อาหารเช้าวันนี้พ่อหนุ่มขนตางอนเค้าเจียวไข่ใส่กะทะทองแดงใบเล็กๆด้านในเคลือบอลุมิเนียมค่ะ ใส่น้ำมันน้อยๆไฟอ่อนๆใส่ซอสมะเขือเทศแบบเข้มข้นลงไปคนให้เข้ากันแล้วก็ตอกไข่ลงไปสามใบ คนไปคนมาให้เข้ากันรอจนไข่สุกยกมาทั้งกะทะมาตั้งบนโต๊ะกินกับขนมปังแซ็งกั๊ก ฉีกขนมปังเป็นชิ้นพอคำตักไข่ใส่ โหอร่อยจริงค่ะ เค้าถามว่า Would you like a cup of tea? น้ำชาสักแก้วไหมครับ Yes, please. ลำดวนตอบว่า เอาค่ะ พร้อมยิ้มหวาน อร่อยจริงๆ อันนี้สงสัยจะเรื่องจริงว่า ไม่ใช่ว่ากินอะไร มันอยู่ที่ว่าเรากินกับใครต่างหาก ลำดวนถามเค้าว่า เอาน้ำชาเพิ่มมั๊ยค่ะ some more? พร้อมยกกาค้างไว้ เขาบอกว่า I don't want tea, I want after tea?  แปลได้ใจความตามประสาลำดวนว่า น้ำชาผมไม่ต้องการ ผมต้องการอย่างอื่นหลังจากกินชาเสร็จครับ That would be? ไอ้เราก็นึกว่าของหวาน ลำดวนถามไปว่า แล้วมันคืออะไรมิทราบคะ พ่อแก้วแม่แก้ว กาน้ำชาเกือบหลุดมือดีนะค่ะที่เค้าคว้าไว้ด้วย  เค้าตอบว่า YOU!  เป็นไงค่ะเป็นไง หน้าตาหล่อเหลาเอาการขนตาก็งอนยิ้มก็สวยกล้ามเป็นมัดๆเค้าบอกออกมาแบบนี้แล้วจะให้ลำดวนทำอย่างไรดี โอ...

คนที่นี้มีวัฒนธรรมการกินที่น่าสนใจ เช้านี้มีคนชวนไปกินอาหารเช้าค่ะ อาหารเช้าของชาวเปอร์เชียร์ประกอบด้วย ขนมปัง ซึ่งมีด้วยกันหลายชนิดแต่สองชนิดที่ฮิตติดลมบน หนึ่งแซ็งกั๊ก ทำกับรำ แผ่นใหญ่โตเท่าบ้านค่ะ บางร้านแผ่นเดียวยาวเกือบหนึ่งเมตร เป็นรูปคล้ายสี่เหลี่ยมผืนผ้าแต่ปลายอีกข้างหนึ่งเป็นสามเหลี่ยมบางเจี๊ยบประมาณหนึ่งเซ็นติเมตร สองบาบารี่อันนี้บางร้านทำเป็นอันกลมๆ บางร้านทำเป็นแบบแบนๆ ยาวๆ ประมาณครึ่งเมตร อันนี้จะหนาขึ้นมาสักหน่อยทำกับแป้งสาลี อร่อยเหาะทั้งสองชนิด บนโต๊ะอาหารประกอบด้วย ครีมซึ่งมีน้ำผึ้งราดด้านบนไว้ ถั่ววอลนัท ผักสีเขียวใบสดๆทั้งหลาย ชีสซึ่งวันนี้ทำจากนมแกะ และน้ำชาอีกหนึ่งกาชงไว้ร้อนๆ ขอบอกไว้เลยว่าจงอย่าได้จิบทันทีทันใดเพราะปากอาจสุกได้ แล้วพวกเขาจะไม่มีรูปร่างสูงใหญ่มีกล้ามเป็นมัดๆได้อย่างไรถ้ากินแบบนี้ทุกเช้า เน้นว่าทุกเช้าค่ะ เราก็เอาพวกนี้แหละค่ะมาทาบนขนมปังอย่างละนิดอย่างละหน่อยแล้วก็กัดกินอร่อยเหาะ ถ้ามาประเทศนี้ต้องลองนะค่ะ   วันนี้พ่อรูปหล่อขนตางอนไม่ค่อยยิ้มแย้มเหมือนเคยลำดวนเล่ยเอ่ยขึ้นว่า   Just for your information!!! I didn’t take his numbe...

สวัสดีค่ะ แถวกรุงเตหะรานจะมีถนนสายหนึ่งดึกๆสักหน่อยแถวอันดาสกู จะมีวัยรุ่นทั้่วกรุงเลยค่ะ ขับรถอย่างช้าๆบนถนนเส้นนี้ เขาเรียกถนนเส้นนี้ว่า flirt street แปลได้ใจความตามประสาลำดวนว่า ถนนสายนี้มีไว้จีบกันเท่านั้นเองค่ะ วัยทั้งรุ่นและไม่รุ่นจะขับรถมาบนถนนเส้นนี้ความเร็วโดยเฉลี่ย ยี่สิบ ถึง สามสิบกิโลเมรต ต่อชั่วโมงค่ะ คันนั้นผู้หญิงทั้งคัน อีกคันก็ผู้ชายทั้งคันขับไปจีบกันไปแล้วผู้ชายทั้งหลายเค้าก็เตรียมเบอร์โทรศัพท์ใส่กระดาษเล็กๆเต็มไปหมดไว้แจกให้ผู้หญิงที่คนถูกใจ บางคันก็ยื่นโทรศัพท์ขอคิวอาร์โค้ด ทันสมัยมากค่ะ ที่นี่เค้าก็ใช้ไลน์เหมือนกัน ตายแล้ว พ่อแก้วแม่แก้ว รถหรูหราอลังกาลทั้งหลายมารวมตัวอยู่ที่นีเอง อะไรจะรวยปานนั้น  คืนนี้ลำดวนก็มาชมถนนคนจีบกันเช่นกัน มีหนุ่มหล่อคนหนึ่งมายืนคุยกับลำดวน เธอมาจากไหน มาทำอะไรที่นี่ ชอบอิหร่านมั๊ย เท่านั้นเองหละค่ะ พ่อเจ้าประคุณสูงร้อยเก้าสิบสุดหล่อตาสีน้ำตาลอ่อนขนตางอนเจ้าเก่าก็เดินปรี่มาทันที โอ๊ย แบบนี้เค้าเรียกว่า my boyfriend ไหมหนอ

สวัสดค่ะ ผู้ชายแถวนี้นะค่ะรูปหล่อน่าดูชมเลยละค่ะ สูงประมาณ ร้อยเก้าสิบ กล้ามเป็นมัดๆ ไอ้ซิคแพ๊คที่พุงนะก็มีกับเค้าด้วย ตาสีน้ำตาลอ่อนขนตางอนสุดๆไปเลยค่ะ ตั้งก้านไม้ขีดได้สองก้าน จมูกเป็นสันไม่ได้ไปทำมา ปากก็สวยงามเหมือนกระจับอย่างที่เขาว่ากัน เลี้ยงเคราบางๆตั้งแต่ไรผมจนถึงคาง ผิวสีน้ำตาล ผมเป็นลอนด์น้อยๆ เล็บมือสะอาดสะอ้านแต่งตัวดูดีเดินไปไหนมาไหนไม่อายใครค่ะ แล้วเค้ามาชอบอะไรเราละเนี่ย สูงร้อยหกสิบก็ยังไม่ถึง เพื่อนๆบอกลำดวนว่า กระดาษเอสี่นะเรียกลำดวนพี่แล้วรู้มั๊ยเพราะมันแบบราบเหมือนกัน กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ ผู้ชายอะไรหล่อจริงๆ พ่อเจ้าประคุณคนเดิมบอกลำดวนว่า could you look into my eyes!! and answer me please เขาว่าดูตาผมแล้วตอบคำถานนี้ทีเถอะครับ NO, Persian! ว่าคุณไม่เอา เอ๊ยไม่ชอบผู้ชายเปอร์เชียแน่เหอรครับ โอ๊ย จะบ้าตาย แล้วลำดวนตอบว่าไงนะเหรอค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พรุ่งนี้จะมาบอกนะค่ะ

สวัสดีค่ะ และแล้วทริปนี้ก็กลับมาอีกรอบ ลำดวนไปเที่ยวอิหร่านมาค่ะ ผู้ชายแถวนั้นเค้าเรียกว่า ชาวเปอร์เชีย โอ๊ยคนอะไรจะหล่อเหลาเอาการณ์ปานฉะนั้น หากเราซื้อของเขาก็จะช่วยหิ้วของให้ ถ้าหากเราจะเดินเข้าไปที่ไหนเขาก็จะรีบไปเปิดประตูให้ ถ้าเราจะออกจากบ้านเขาก็จะรอให้เราออกไปก่อน ถ้าเราอยู่ในลิฟเค้าจะรอให้เราเข้าไปก่อน และออกไปก่อน ถ้าเราสะพายเป้ไม่ว่าเบาขนาดไหนก็ตามเขาจะช่วยเราสะพาย ถ้าหากเราหิวเขาจะถามว่าเธออยากกินอะไร ถ้าเขาหิวแต่เราจะกินน้ำชาเขาก็จะไปร้านกาแฟ ถ้าหากเราปวดหัวเขาจะหาซื้อยามาให้ทันที ถ้าเราหิวน้ำเขาจะหยุดซื้อน้ำให้ทันที เขาจะคอยสังเกตุและเดาใจเราถูกไปเสียหมด เค้าเคยถามว่า ไม่ชอบผู้ชายเปอร์เชียนเหรอ เราก็ตอบว่า Yes, please.  หมายความตามประสาลำดวนว่า ชอบซิค่ะที่สุดเลยด้วยรู้มั๊ย โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย คนอะไรช่างเอาอกเอาใจปานนี้ ลำดวนนึกในใจว่าจะมีแฟนกับเขาเสียทีดีไหมหนอ